Deze maand een interview met Leo Bol vanuit ……………….. Klazienaveen, Drenthe, 1976.

Mijn naam is Leo Bol.
Al van kleins af aan ben ik gek op vrachtwagens.
Dit omdat wij bij ons thuis een potgrondbedrijf hadden en er alle dagen veel vrachtwagens bij ons kwamen laden en lossen. Vanaf mijn 12e jaar ongeveer leerde ik Jan van Santen kennen die destijds bij Cor van Rijswijk reed uit Leidschendam. Waar ik nog altijd mee op pad ga naar verschillende evenementen of transporten. Of eigenlijk is het nu andersom, hij gaat nu met mij mee, zo draaien de tijden. Deze had allemaal Volvo`s en dat vond ik mooie auto`s. Tot mijn 18e jaar ben ik dan ook zoveel mogelijk met hem mee geweest.
En zo ben ik besmet met het Volvo virus. Toen ik 16 was vond ik dat ik zelf ook een vrachtwagen moest hebben. Dit moest uiteraard ook een Volvo worden.
Na veel zeuren bij mijn vader en zoeken werd het dan ook een F88. Deze was van 1974, de DB-05-10.
Ik heb deze toen opgeknapt en hem al een beetje een ” van Rijswijk”- allure gegeven met een oranje bumper en zonneklep.
Verder was de cabine blauw metallic en de onderbouw rood/bruin metallic.
Dit was een zeer stugge auto om mee te rijden omdat hij niet parabool geveerd was. Na 2 jaar vond ik er nog 1 waarvan de motor kapot gelopen was en de cabine ook slecht was maar wel parabool geveerd was.
Dus heb ik mijn motor, versnellingsbak en cabine op het 3 jaar jongere chassis te zetten, en was de auto veel prettiger te rijden.  Maar het thema oldtimer was er toen voor mij helemaal nog niet. Dus na een paar jaar begon mijn hart toch weer sneller te kloppen toen een vriend van mij die bij Wagenborg werkte kwam zeggen dat er bij hun een F10 te koop stond van Reining waar ze toen mee samen gegaan waren. Dus de F88 verkocht en de F10 weer opgeknapt, weer in het blauw en rood/bruin. Na een paar jaar gingen wij verhuizen met ons bedrijf naar Schiedam. En ben ik dan ook verhuisd naar mijn geboorte dorp Monster.
Daar is het vrachtwagen thema op een laag pitje komen te staan door de drukte op het werk en geen ruimte om te stallen en te werken. Dus de F10 met pijn in het hard verkocht.
Maar in 1998 kwam meer tijd en ruimte en wakkerde het vlammetje weer hoog aan.
Ik kocht weer 2 F88`s, een tandem as trekker van 1970 en een enkel as bakwagen met aanhanger die velen zullen kennen al de Mol uit Avenhorn. Deze twee heb ik dan ook weer helemaal opgeknapt. De trekker weer in mijn eigen kleuren blauw met rood/bruin en de combinatie heb ik weer helemaal in ere hersteld in de Mol kleuren.
Dit vond ik wel passend daar ik de 2e eigenaar was van de auto en de auto altijd van Mol geweest was en hij dus ook zo verder moest gaan. Daarna ging alles een andere wending krijgen. Ik dacht waarom maak ik niet mijn werk van vrachtwagen restauratie.
Dus een advertentie gezet in De HAV en in Transmobiel blad of er ook mensen waren die er in geïnteresseerd waren om hun  auto te laten restaureren. Hier kwamen enkele voorzichtige reacties op. Maar ik had een begin en een beetje werk, dus de stoute schoenen maar aangedaan en fulltime in de vrachtwagen restauratie begonnen in een loods die ik huurde in Monster bij Debets-Schalke. Maar dit was al snel te klein. Want er kwamen meer F88`s en 495 bij om wat handel mee te doen. En er moest natuurlijk ook nog ruimte zijn om te werken. Dus maar wat in de omgeving rond gekeken of er een loods te koop stond. Maar er was niets passend bij. Alles was te duur en te klein en overal tussen in zonder uitbreiding mogelijkheden. In deze tijd kocht ik weer 2 F88 voor mezelf.
Een FB 88 6×2 trekker en een combi (Mol Avenhorn)
De trekker restaureerde ik eerst zodat ik daar mee naar evenementen en ook transport mee kon doen. Met deze auto zijn we dan ook verschillende keren naar Zweden en andere bestemmingen geweest om auto’s en materialen te halen en te brengen.
De Mol was toen mijn werkplaats en magazijn omdat ik geen andere ruimte had om dat te doen, omdat in de hal die ik huurde meer mensen zaten moest ik wel een afgesloten plek hebben.
Toen belde mijn broer Theo mij met de mededeling dat er in Klazienaveen een mooi huis met loods te koop stond, volgens hem precies wat ik zocht.
Dus direct in de auto, en ja hij had gelijk het was precies wat ik zocht.
Alles was snel rond en konden wij weer verhuizen naar mijn jeugd grond Klazienaveen aan de Doorndistel.
Hier kwam alles in een kleine stroom versnelling.
Na een jaar kwam mijn broer bij mij werken en een jaar later een vriend Michel ook.
We hadden alles mooi aan de loop.
Het groeide langzaam verder.
Het was niet alleen Volvo meer maar ook veel Scania met name de 141.
En zo kwamen er steeds meer andere merken, International, Chevrolet, Daf, FTF
Alles wat ons aangeboden werd deden en doen we nog steeds. We hadden alles mooi voor elkaar en ingericht toen we hoorden dat ons oude stekkie van het potgrond bedrijf weer te koop kwam. Na daar weer wat rondgekeken te hebben en met Theo en mijn vader gesproken te hebben over de mogelijkheden die daar liggen om het een en ander nog meer uit te breiden, hebben we besloten met ondersteuning van mijn vader om ons oude plekje weer terug te kopen.
Dus we zijn weer terug op ons oude plekje van loodsen en huis waar alles begon met de eerste F88 toen ik 16 was, alleen 22 jaar later. Hier groeiden wij nog steeds langzaam verder.
We hadden inmiddels in Zweden waar ik veel oldtimers kocht een jongtimer gekocht, een mooie F12 globetrotter tandem as trekker. Waar we ook transport voor derden mee deden met een 3 assige Broshuis semy. Deze hebben door tijdgebrek nooit in de eigen kleuren gespoten. Na een paar jaar kwam er een mooie NL12 op mijn pad.      
In die tijd had Cor van Rijswijk zijn bedrijf net verkocht en de nieuwe eigenaar had zelf al een bedrijfskleur waardoor de mooie kleuren van Cor veloren dreigde te gaan.
Ik heb dit altijd al mooie kleuren gevonden, en als jonge jongen had ik al de droom ik wil mijn auto`s net zo hebben als Cor van Rijswijk.
Later begreep ik dat je dat niet doet als iemand dat al zo heeft.
Dus toen hij er mee gestopt was, was dat mijn  kans.
De NL12 was de eerste auto die in die kleuren werd gespoten.
De VW bus die ik van nieuw aan al had volgde al gauw, uiteraard met oranje zonneklep, bumper en wielen.
Alle auto`s die daarna kwamen werden dan ook direct in de nieuwe huisstijl gespoten.
Ons transport bedrijf groeide langzaam en werd uitgebreid met een F10 containerwagen, dit was nog geen oldtimer maar wel op leeftijd, namelijk 1987.
We hebben hem ook helemaal gerestaureerd en hij rijd nog steeds regelmatig rond in het transport. In 2008 konden wij er dan ook niet omheen ondanks dat ons hart bij historische auto`s lag, om toch een modernere auto te komen. Dit omdat wij steeds meer in Duitsland reden en de maut met een euro 0 auto wel erg duur is, dus kochten wij een FM 12 euro 3
Ook in de restauratie groeide we verder.
Er kwam nog een werknemer bij, William, deze werd onze chauffeur / monteur.
We kregen er ook een eigen spuiter bij, Roelof.
Waarmee we ons team compleet hadden en zo alles samen zelf kunnen doen.
Als eerste kochten we een grote spuit cabine van 12.5 meter lang.
Hier kon zo een complete vrachtwagen in.
Maar dit was voor ons toch wel duur spuiten, want omdat wij een vrachtwagen helemaal uit elkaar halen en alles dan ook in delen gespoten wordt was de grote cabine in de meeste gevallen te groot en dus te duur aan energie. Dan maar weer op pad voor een mooie kleine spuit cabine. Deze vonden we en hebben we zelf gedemonteerd, weer opgebouwd bij ons.
We kunnen dan nu ook alles wat met een complete restauratie te maken heeft in eigen huis doen. We restaureren dan ook alle merken en type`s Maar hebben ons gespecialiseerd op Volvo en Scania.
Hier hebben wij dan ook veel onderdelen van op voorraad. Auto`s en klanten komen dan ook overal vandaan zoals hieronder op een zeecontainer uit Ierland.
Ook doen we schade reparaties en overspuiten van auto`s voor bedrijven die een gebruikte auto gekocht hebben en deze in eigen kleuren willen hebben.
Sinds augustus 2012 is mijn dochter dan ook bij ons komen werken.
Zij deed de opleiding bij VTL waarvan wij ook leerbedrijf zijn. In december had zij al haar rijbewijzen en nu rijd ze ook met de vrachtwagens rond in alle transport, en als er geen rij werk is werkt ze ook in de werkplaats
We hebben nu een mooi clubje, Leo, Theo, William, Roelof en Nathaly. Alles pakken wij aan. Wij halen vrachtwagens helemaal uit elkaar, om alles na te kunnen kijken en indien nodig te kunnen repareren. Dan wordt alles gestraald en gespoten en weer opgebouwd.
Dit klinkt wel snel maar is het zeker niet. In de gemiddelde auto zit rond de 1400 uur werk in.Van roest tot glans.
Graag nodigen wij u dan ook uit om eens bij ons te komen kijken naar het hoe, wat en waar in Klazienaveen.
www.leobol.nl